Charis koordynuje Katolicką Odnowę w Duchu Świętym
Autor: Redaktor serwisu!
Towarzyszenie duchowe w życiu
Autor: Anna Pudlarz
We wspólnocie „Mocni w Duchu” co jakiś czas podejmujemy wspólnotowe rozeznawanie duchowe, które jest czasem słuchania Boga i pytania, do czego On nas zaprasza. Owocem takiego rozeznania trzy lata temu było powstanie kolejnej stałej diakonii – towarzyszenia duchowego w życiu. Zawierzyliśmy ją wtedy opiece św. Ignacego, a dzieło to przyniosło już wiele dobra i nadal się rozwija.
Znasz drogę, ale czy chodzisz nią?
Autor: abp Grzegorz Ryś
Patrząc na Jezusa ukazanego w Ewangeliach, zaczynamy rozumieć, kim sami jesteśmy. Jezus mówi o sobie: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem”, i On nie tylko zna drogę, ale sam jest Drogą. Nie tylko zna prawdę, ale jest Prawdą. I nie tylko wie, co to jest życie, ale sam jest Życiem. Można by powiedzieć, że Jezus jest konsekwentny jako Człowiek i jest bardzo spójny wewnętrznie.
Specjalistka od duszy
Autor: ks. Dominik Chmielewski
"Kiedyś na kongresie poświęconym Maryi wybitny mistyk, teolog powiedział, że matki się nie studiuje, ją się kocha. Studiowanie może zabić prostotę w relacji".
O tym, jak zapoznać się z Maryją i budować z nią relację, opowiada ks. Dominik Chmielewski SDB w wywiadzie z Joanną Sztaudynger.
Chore ambicje ludzi wiary
Autor: Remigiusz Recław SJ
Czytając Ewangelie, widzimy, że Pan Jezus przez całe trzy lata zmagał się z dwoma problemami apostołów. Pierwszym z nich był lęk, w którym przejawiało się ich niedowiarstwo i brak wiary, dlatego Jezus ponawiał pytanie: „Czemu tak bojaźliwi jesteście?”. A drugim problemem były ambicje, postawa: „Ja muszę być wyżej niż ten drugi”. Obie te tendencje, lękliwość i chore ambicje, także współcześnie są utrapieniem ludzi posługujących.
Zrozumieć Słowo - formacja biblijna społeczności Mocni w Duchu
Autor: Redaktor serwisu
Dim lights Embed Embed this video on your site
Więcej: Zrozumieć Słowo - formacja biblijna społeczności Mocni w Duchu
O nastolatku, który kaleczy sam siebie
Autor: Agnieszka Pawlak
Dlaczego nastolatek jest podobny do jeża? Tak jak on spaceruje po zmroku pomiędzy blokami. A gdy się podejdzie zbyt blisko, to albo ucieknie, albo zwinie się w kłującą, kolczastą kulkę. Z czasem, gdy się go trochę oswoi, a on się rozpręży, wtedy możemy zobaczyć miękki środek – brzuszek wystawiający się na dotyk i czułość. Ale czas oswajania może być długi, ponieważ wymaga zbudowania zaufania i poczucia bezpieczeństwa oraz podjęcia ryzyka przez obie strony. Co jednak zrobić, gdy jeż jest zraniony, przeciążony, zaszczuty, nie ufa nikomu i kłuje sam siebie lub osobę, która chce mu pomóc?
Proroctwo - nawigacja i system ostrzegania
Autor: Hanna Szalińska
Pewna kobieta staranowała swoim samochodem ludzi na chodniku i wjechała w szklaną witrynę sklepową. Na pytanie, dlaczego to zrobiła, odpowiedziała: „Tak kazał mi GPS”. No cóż, GPS-a nie wystarczy mieć, trzeba jeszcze umieć z niego korzystać… A co mają ze sobą wspólnego: proroctwo, GPS i AWACS? Aby na to pytanie odpowiedzieć, trzeba wiedzieć, czym jest AWACS. Bo zakładam, że o proroctwie już nieco wiesz, a GPS-a masz w telefonie.
Ekumeniczna Piesza Pielgrzymka - W mocy Ducha!
Autor: Redaktor serwisu
XXVII Ekumeniczna Piesza Pielgrzymka Białystok – Grodno – Wilno
Pielgrzymi z całej Polski wyruszą z białostockiej katedry już po raz 27. do Ostrej Bramy w Wilnie 16 sierpnia. Przez dziewięć dni nie tylko będą się zmagać z trudem, wysiłkiem, lecz także doświadczą niezwykłej gościnności.
Pustka pełna ludzi
Autor: Rafał Huzarski SJ
O samotności krótkotrwałej, a mimo to rujnującej, ale i o takiej, z której płynie wiele dobra. O takiej, którą się czuje, choć wokół pełno ludzi, i o takiej, której się nie czuje wcale, choć jest. Inni ją widzą, a sam człowiek zaczyna marnieć, nic nie czując. „Bez tej miłości można żyć, mieć serce puste jak orzeszek” – w podstawówce taki wiersz Szymborskiej recytowaliśmy na komunistycznych akademiach. Dziś z różnymi osobami – o wielu barwach samotności.
Oddaj przyjaciela, żeby iść dalej
Autor: o. Remigiusz Recław SJ
W pewnym momencie naszego zaangażowania w Kościele lub we wspólnocie, dochodzimy do takiego momentu, że mamy swoich znajomych, przyjaciół, grono bliskich nam ludzi, z którymi czujemy się dobrze. Ale rozwój każdej wspólnoty zależy od tego, czy potrafimy „czynić uczniów”, czyli zostawiać znajomych, aby pójść do nowych i ich formować.